επιτέλους ΕΦΥΓΕ

Γενικά σαν άνθρωπος δέν είμαι γκρινιάρης
Είμαι πράος ,υπομονετικός και συγκαταβατικός.
Την χρονιά που πέρασε είχαμε πολλά που μπορούσαν να μας εξοργίσουν αλλά τα πέρασα σχεδόν στο "ντούκου" με την λιγότερη δυνατόν διαμαρτυρία.
¨Ομως νισάφι.
Μέχρι την τελευταία ώρα έκανε ότι μπορούσε για να αποδείξει πόσο "γκαντέμικος" χρόνος είταν.
Η ώρα είταν 9 και ξεκινούσα με την σύζυγο και τον γιό μου που φέτος είναι εδώ να πάμε στο σπίτι της κόρης μου να κάνουμε αλλαγή του χρόνου.
Ξαφνικά ένα τηλεφώνημα τις με πάγωσε.
- Μπαμπά άναψα το τζάκι κου βουίζει σάν καράβι.Τί συμβαίνει ?
Τρελάθηκα.
Με το ένα χέρι οδηγούσα και με το άλλο μίλαγα στο τηλέφωνο τρέχοντας σαν τρελός και δίνοντας οδηγίες τι να κάνει.
Κατάλαβα ότι είχε πάρει φωτιά η καμινάδα,αλλά το ανησυχητικό είταν ότι άκουγε θορύβους σαν να σπάνε πλακάκια όπως έλεγε.
Ευτυχώς η πυροσβεστική είναι πολύ κοντά στο σπίτι τις και σε τρία λεπτα είχαν επέμβει χωρίς να προχωρήσει το κακό.
Οταν έφτασα όλα είχαν μπεί στην σειρά τους.
Μόλις άλλαξε ο χρόνος ,φουσκωμένος από όλα τα άλλα και με αποκορύφωμα αυτό,βγήκα στο μπαλκόνι  και φώναξα
-ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΞΑΝΑΓΥΡΊΣΕΙΣ

(...λές να τον ξαναζητήσουμε ???)